Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

That makes

  • 1 pervium

    pervĭus, a, um, adj. [per-via], that has a passage through; hence,
    I.
    Lit., that may be passed through or crossed, affording a passage through, passable, pervious (class.):

    aedes,

    Ter. Ad. 5, 7, 14:

    transitiones,

    thoroughfares, passages, Cic. N. D. 2, 27, 67:

    hostes saltus pervios ceperant,

    Liv. 9, 43:

    usus Tectorum inter se,

    Verg. A. 2, 453:

    Phoebo non pervia taxus,

    i. e. impervious to the sun's rays, Luc. 6, 645:

    pervius hastis,

    id. 2, 310:

    rima pervia flatibus,

    Ov. M. 15, 301:

    non ulli pervia vento,

    id. ib. 2, 762:

    equo loca pervia,

    id. ib. 8, 377:

    Baianae pervia cymbae stagna,

    Juv. 12, 80:

    unde maxime pervius amnis,

    is most fordable, Tac. A. 12, 12:

    Phasis pontibus CXX. pervius,

    Plin. 6, 4, 4, § 13:

    sacraria Fauni pervia,

    i. e. accessible to all, not set apart by consecration, Calp. Ecl. 1, 15.—Hence, subst.: pervĭum, ii, n., a thoroughfare, passage:

    ne pervium illa Germanis exercitibus esset,

    Tac. H. 3, 8.—
    B.
    Transf.
    1.
    Act., that makes a passage through, penetrating:

    ensis,

    Sil. 10, 249.—
    2.
    Pass., perforated, pierced: anulus, Fab. Pict. ap. Gell. 10, 15, 6.—
    II.
    Trop.: cor meum mihi nunc pervium est, my heart is now open, i. e. light or easy, Plaut. Ps. 2, 4, 70 (760 Ritschl):

    nihil ambitioni pervium,

    accessible, Tac. A. 13, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > pervium

  • 2 pervius

    pervĭus, a, um, adj. [per-via], that has a passage through; hence,
    I.
    Lit., that may be passed through or crossed, affording a passage through, passable, pervious (class.):

    aedes,

    Ter. Ad. 5, 7, 14:

    transitiones,

    thoroughfares, passages, Cic. N. D. 2, 27, 67:

    hostes saltus pervios ceperant,

    Liv. 9, 43:

    usus Tectorum inter se,

    Verg. A. 2, 453:

    Phoebo non pervia taxus,

    i. e. impervious to the sun's rays, Luc. 6, 645:

    pervius hastis,

    id. 2, 310:

    rima pervia flatibus,

    Ov. M. 15, 301:

    non ulli pervia vento,

    id. ib. 2, 762:

    equo loca pervia,

    id. ib. 8, 377:

    Baianae pervia cymbae stagna,

    Juv. 12, 80:

    unde maxime pervius amnis,

    is most fordable, Tac. A. 12, 12:

    Phasis pontibus CXX. pervius,

    Plin. 6, 4, 4, § 13:

    sacraria Fauni pervia,

    i. e. accessible to all, not set apart by consecration, Calp. Ecl. 1, 15.—Hence, subst.: pervĭum, ii, n., a thoroughfare, passage:

    ne pervium illa Germanis exercitibus esset,

    Tac. H. 3, 8.—
    B.
    Transf.
    1.
    Act., that makes a passage through, penetrating:

    ensis,

    Sil. 10, 249.—
    2.
    Pass., perforated, pierced: anulus, Fab. Pict. ap. Gell. 10, 15, 6.—
    II.
    Trop.: cor meum mihi nunc pervium est, my heart is now open, i. e. light or easy, Plaut. Ps. 2, 4, 70 (760 Ritschl):

    nihil ambitioni pervium,

    accessible, Tac. A. 13, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > pervius

  • 3 piger

    pĭger, gra, grum (late Lat. collat. form of sup. pigrissimus, Tert. Exhort. ad Castit. 13), adj. [piget].
    I.
    Lit., unwilling, reluctant, averse (rare):

    gens pigerrima ad militaria opera,

    Liv. 21, 25, 6:

    pigriores ad facinus,

    id. 39, 13, 11:

    pigriores ad cetera munia exequenda,

    Curt. 6, 9, 29: ad litteras scribendas pigerrimus, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 1:

    ad conatus magnos piger,

    Sen. Ira, 3, 3, 1.—
    II.
    Transf.
    A.
    Backward, slow, dull, lazy, indolent, sluggish, inactive (of persons and things).
    (α).
    With in and abl.:

    interdum piger, interdum timidus in re militari videbare,

    Cic. Fam. 7, 17, 1.—
    (β).
    Absol.:

    taurus ipsā mole piger,

    Juv. 12, 12:

    mare pigrum ac prope immotum,

    i. e. flowing slowly, sluggish, Tac. G. 45:

    pigrum mare et grave,

    id. Agr. 10:

    palus,

    Ov. P. 4, 10, 61:

    annus,

    that moves lazily, passes slowly, Hor. Ep. 1, 1, 21:

    bellum,

    that advances slowly, Ov. F. 2, 727:

    campus,

    unfruitful, Hor. C. 1, 22, 17:

    pigriora sunt ista remedia,

    operate too slowly, Col. 2, 17, 3.—Prov.:

    vult et non vult piger,

    Vulg. Prov. 13, 4:

    dicit piger, leo est in viā,

    id. ib. 26, 13:

    pigrā munire castra dolabrā,

    lazily handled, Juv. 8, 248. —
    (γ).
    With gen. ( poet.):

    militiae piger et malus,

    Hor. Ep. 2, 1, 124:

    pericli,

    Sil. 14, 264:

    serpit Arar per rura pigerrimus undae,

    id. 15, 504.—
    (δ).
    With inf. ( poet.):

    piger scribendi ferre laborem,

    Hor. S. 1, 4, 12 (cf. the opp.:

    impiger hostium Vexare turmas,

    id. C. 4, 14, 22).— Absol.:

    pigrum et iners videtur sudore adquirere quod possis sanguine parare,

    Tac. G. 14 fin. —Hence, poet. transf.,
    2.
    Sluggish, i. e. that makes sluggish, benumbing:

    sopor,

    Cat. 63, 37:

    frigora,

    Tib. 1, 2, 29:

    senecta,

    id. 1, 10, 40.—
    B.
    Dull, dispirited, dejected, sad ( poet. and in postclass. prose):

    vultus,

    Mart. 2, 11, 3:

    pigrum aliquem facere,

    id. 10, 104, 15:

    piger tristisque,

    App. M. 4, p. 157 fin.
    C.
    Dull, unfeeling ( poet.):

    hinc fessos subrepsit in artus Insidiosa quies et pigrae oblivio vitae,

    Stat. S. 1, 4, 56 sq.; cf.:

    indigna est pigro forma perire situ,

    Ov. Am. 2, 3, 14.—Hence, adv.: pĭgrē, slowly, sluggishly (post-Aug.):

    in servitutem transiens,

    Sen. Ira, 3, 17:

    pigre ac segniter agere,

    Col. 7, 5, 3.— Comp.:

    pigrius,

    Plin. 10, 34, 52, § 105; Luc. 5, 434.

    Lewis & Short latin dictionary > piger

  • 4 salutatrix

    sălūtātrix, īcis, f. [salutator] (postAug.), she that salutes; occurring only in apposition.
    I.
    In gen.:

    pica,

    Mart. 7, 87, 6:

    charta,

    i. e. a letter of greeting, id. 9, 99, 2.—
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > salutatrix

  • 5 desolator

    that makes lonely/desolate; waster (L+S); that/who abandons (Souter)

    Latin-English dictionary > desolator

  • 6 flebilis

    flēbĭlis, e, adj. [fleo].
    I.
    Pass., to be wept over, to be lamented, lamentable (class.):

    ponite ante oculos miseram illam et flebilem speciem,

    Cic. Phil. 11, 3, 7:

    o flebiles vigilias!

    id. Planc. 42, 101:

    Hector,

    Ov. Am. 2, 1, 32:

    Ino,

    Hor. A. P. 123:

    flebile principium melior fortuna secuta est,

    Ov. M. 7, 518.—With dat. pers.:

    multis ille bonis flebilis occidit, Nulli flebilior, quam tibi, Vergili,

    Hor. C. 1, 24, 9.—
    II.
    Act.
    A.
    That makes or causes to weep, that brings tears ( poet. and rare): cepe, Lucil. ap. Non. 201, 2:

    ultor,

    Ov. H. 13, 48:

    flebile dictu,

    Sil. 9, 502.—
    B.
    Weeping, tearful, doleful (class.): gemitus elamentabilis;

    imbecillus, abjectus, flebilis,

    Cic. Tusc. 2, 24, 57:

    maeror (est) aegritudo flebilis,

    id. ib. 4, 8, 18; cf.:

    affectus vel concitati vel flebiles,

    Quint. 11, 3, 162:

    vox,

    id. ib. 64:

    elegia,

    Ov. Am. 3, 9, 3:

    modi,

    Hor. C. 2, 9, 9:

    suavitas,

    Quint. 11, 3, 170:

    spargebat tepidos flebilis imbre sinus,

    Ov. Am. 3, 6, 68:

    sponsa,

    Hor. C. 4, 2, 21:

    matrona,

    App. M. 6, p. 125, 2 Elm.—In neut.:

    flebile, adverbially: exclusus flebile cantet amans,

    dolefully, plaintively, sadly, Ov. R. Am. 36:

    gavisae,

    Stat. Th. 12, 426; Sil. 7, 648.—Hence, adv.: flēbĭlĭter (acc. to II. B.), mournfully, dolefully:

    vide, quam non flebiliter respondeat,

    Cic. Tusc. 2, 17, 39:

    lamentari,

    id. ib. 2, 21, 49:

    canere,

    id. ib. 1, 35, 85:

    gemere,

    Hor. C. 4, 12, 5.— Comp.:

    daemones flebilius ululant,

    Paul. Nol. Carm. 20, 57.

    Lewis & Short latin dictionary > flebilis

  • 7 flebiliter

    flēbĭlis, e, adj. [fleo].
    I.
    Pass., to be wept over, to be lamented, lamentable (class.):

    ponite ante oculos miseram illam et flebilem speciem,

    Cic. Phil. 11, 3, 7:

    o flebiles vigilias!

    id. Planc. 42, 101:

    Hector,

    Ov. Am. 2, 1, 32:

    Ino,

    Hor. A. P. 123:

    flebile principium melior fortuna secuta est,

    Ov. M. 7, 518.—With dat. pers.:

    multis ille bonis flebilis occidit, Nulli flebilior, quam tibi, Vergili,

    Hor. C. 1, 24, 9.—
    II.
    Act.
    A.
    That makes or causes to weep, that brings tears ( poet. and rare): cepe, Lucil. ap. Non. 201, 2:

    ultor,

    Ov. H. 13, 48:

    flebile dictu,

    Sil. 9, 502.—
    B.
    Weeping, tearful, doleful (class.): gemitus elamentabilis;

    imbecillus, abjectus, flebilis,

    Cic. Tusc. 2, 24, 57:

    maeror (est) aegritudo flebilis,

    id. ib. 4, 8, 18; cf.:

    affectus vel concitati vel flebiles,

    Quint. 11, 3, 162:

    vox,

    id. ib. 64:

    elegia,

    Ov. Am. 3, 9, 3:

    modi,

    Hor. C. 2, 9, 9:

    suavitas,

    Quint. 11, 3, 170:

    spargebat tepidos flebilis imbre sinus,

    Ov. Am. 3, 6, 68:

    sponsa,

    Hor. C. 4, 2, 21:

    matrona,

    App. M. 6, p. 125, 2 Elm.—In neut.:

    flebile, adverbially: exclusus flebile cantet amans,

    dolefully, plaintively, sadly, Ov. R. Am. 36:

    gavisae,

    Stat. Th. 12, 426; Sil. 7, 648.—Hence, adv.: flēbĭlĭter (acc. to II. B.), mournfully, dolefully:

    vide, quam non flebiliter respondeat,

    Cic. Tusc. 2, 17, 39:

    lamentari,

    id. ib. 2, 21, 49:

    canere,

    id. ib. 1, 35, 85:

    gemere,

    Hor. C. 4, 12, 5.— Comp.:

    daemones flebilius ululant,

    Paul. Nol. Carm. 20, 57.

    Lewis & Short latin dictionary > flebiliter

  • 8 formido

    1.
    formīdo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [v. 2. formido], to fear, dread any thing; to be afraid, terrified, frightened (class.; syn.: metuo, timeo, vereor, trepido, tremo, paveo).
    (α).
    With acc.:

    illum,

    Plaut. Capt. 4, 4, 5:

    et illud paveo et hoc formido,

    id. Cist. 2, 1, 58:

    malum (shortly after: metuo malum),

    id. Am. prol. 27:

    ipse se cruciat omniaque formidat,

    Cic. Fin. 2, 16, 53:

    illius iracundiam formidant,

    id. Att. 8, 16, 2: apoteugma formido et timeo, ne, etc., id. Q. Fr. 3, 2, 2:

    cum formidet te mulier,

    Hor. S. 2, 7, 65:

    fures,

    id. ib. 1, 1, 77:

    acumen judicis,

    id. A. P. 364:

    nocturnos tepores,

    id. Ep. 1, 18, 93. —In pass.:

    hic classe formidatus,

    Hor. C. 3, 6, 15:

    formidata Parthis Roma,

    id. Ep. 2, 1, 256:

    nautis formidatus Apollo (i. e. the temple of Apollo on the Leucadian promontory),

    Verg. A. 3, 275; cf.:

    nec formidatis auxiliatur aquis,

    i. e. the hydrophobia, Ov. P. 1, 3, 24:

    quo etiam satietas formidanda est magis,

    Cic. Or. 63, 213.—
    (β).
    With inf.:

    si isti formidas credere,

    Plaut. Ps. 1, 3, 82; cf.:

    ad haec ego naribus uti Formido,

    Hor. Ep. 1, 19, 46:

    meus formidat animus, nostrum tam diu ibi sedere filium,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 4.—
    (γ).
    With ut or ne:

    aliquem non formido, ut, etc.,

    Vop. Tac. 2, § 2:

    formido miser, ne, etc.,

    Plaut. As. 2, 4, 55.—
    (δ).
    With dat.: auro formidat Euclio: abstrudit foris, fears for the gold, Plaut. Aul. argum. 6.—
    (ε).
    With si:

    male formido, si hera mea sciat tam socordem esse quam sum,

    Plaut. Cist. 4, 2, 4.—
    (ζ).
    Absol.:

    intus paveo et foris formido,

    Plaut. Cist. 4, 2, 20:

    ne formida,

    id. Mil. 4, 2, 20; id. As. 2, 4, 56; 3, 3, 48; id. Mil. 3, 3, 20: neque prius desinam formidare, quam tetigisse te Italiam audiero, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 10, 1.
    2.
    formīdo, ĭnis, f. [Sanscr. root dhar-, whence firmus; prop. the fear that makes rigid, Corss. Ausspr. 1, 148], fearfulness, fear, terror, dread (class.).
    I.
    Lit.:

    parasitus, qui me conplevit flagiti et formidinis,

    Plaut. Men. 5, 5, 3: popolo formidinem inicere, Furius ap. Macr. S. 3, 9, 8:

    Stoici definiunt formidinem metum permanentem,

    Cic. Tusc. 4, 8 fin.:

    ut aliqua in vita formido improbis esset posita, apud inferos antiqui supplicia constituta esse voluerunt,

    id. Cat. 4, 4, 8:

    quae tanta formido,

    id. Rosc. Am. 2, 5:

    neque miser me commovere possum prae formidine,

    Plaut. Am. 1. 1, 181:

    subita atque improvisa,

    Cic. Prov. Cons. 18, 43:

    formidinem suam alicui inicere,

    id. Verr. 2, 3, 28, § 68:

    formidinem inferre,

    Tac. H. 2, 15:

    intendere,

    id. ib. 2, 54:

    facere,

    id. ib. 3, 10:

    mortis,

    Cic. Rep. 1, 3; Hor. Ep. 2, 2, 207:

    poenae,

    id. ib. 1, 16, 53:

    fustis,

    id. ib. 2, 1, 154.—In plur.:

    pericula intendantur, formidines opponantur,

    Cic. Quint. 14, 47:

    ex ignoratione rerum ipsa horribiles exsistunt formidines,

    id. Fin. 1, 19, 63:

    contra formidines pavoresque,

    Plin. 28, 8, 29, § 115.—
    B.
    In partic., awe, reverence:

    (portae) religione sacrae et saevi formidine Martis,

    Verg. A. 7, 608; Sil. 1, 83.—
    II. A.
    In gen.:

    alta ostia Ditis Et caligantem nigrā formidine lucum Ingressus,

    Verg. G. 4, 468; Front. de Fer. Als. 3:

    defensoribus moenium praemia modo, modo formidinem ostentare,

    Sall. J. 23, 1; 66, 1.—
    B.
    In partic., a scarecrow made of differentcolored feathers, a bugbear: cum maximos ferarum greges linea pennis distincta contineat et in insidias agat, ab ipso effectu dicta formido, Sen. de 1ra, 2, 12 (cf. Nemes. Cyneg. 303 sq.):

    cervum puniceae septum formidine pennae,

    Verg. A. 12, 750; cf. Luc. 4, 437:

    furum aviumque Maxima formido,

    Hor. S. 1, 8, 4.—Personified, as a goddess, Hyg. Fab. prooem. p. 10 Munk.

    Lewis & Short latin dictionary > formido

  • 9 principia

    princĭpĭum, ii, n. [princeps], a beginning, commencement, origin (class.; syn.: primordia, initium).
    I.
    In gen.:

    origo principii nulla est: nam ex principio oriuntur omnia,

    Cic. Tusc. 1, 23, 54:

    quid est cujus principium aliquod sit, nihil sit extremum?

    id. N. D. 1, 8, 20:

    nec principium, nec finem habere,

    id. Sen. 21, 78:

    cujus criminis neque principium invenire, neque evolvere exitum possum,

    id. Cael. 23, 56:

    hic fons, hoc principium est movendi,

    id. Rep. 6, 25, 27:

    bellorum atque imperiorum,

    id. Balb. 3, 9:

    principium pontis,

    Tac. A. 1, 69:

    principio lucis,

    at daybreak, Amm. 25, 5, 1:

    in principiis dicendi,

    at the commencement of a speech, Cic. de Or. 1, 26, 121;

    so of a declaration in a lawsuit,

    Juv. 6, 245:

    suave quoddam principium dicendi,

    Amm. 30, 4, 19: principia ducere ab aliquo, to derive, deduce:

    omnium rerum magnarum principia a dis immortalibus ducuntur,

    id. Vatin. 6, 14:

    principium urbis,

    id. Off. 1, 17, 54:

    scribendi recte sapere est et principium et fons,

    Hor. A. P. 309:

    omne principium huc refer,

    id. C. 3, 6, 6:

    a Jove principium,

    Verg. E. 3, 60:

    anni,

    Liv. 1, 4:

    a sanguine Teucri Ducere principium,

    Ov. M. 13, 705:

    capessere,

    to begin, Tac. A. 15, 49.—Adverb.: principio, a principio, in principio, at or in the beginning, at first:

    principio... postea, etc.,

    Cic. Div. 2, 35, 75:

    principio generi animantium omni est a naturā tributum, ut se tueatur,

    id. Off. 1, 4, 11; id. Tusc. 2, 22, 53; id. Fin. 1, 6, 17; Ter. Eun. 5, 8, 39; id. And. 3, 3, 38; Verg. A. 6, 214; Cic. Off. 3, 5, 21; so,

    a principio: ac vellem a principio te audissem, etc.,

    id. Att. 7, 1, 2:

    dixeram a principio, de re publicā ut sileremus,

    id. Brut. 42, 157:

    in principio,

    id. de Or. 1, 48, 210:

    principio ut,

    as soon as, Plaut. Merc. prol. 40; v. Ritschl ad h. l.— Rarely of the boundaries of a country or people:

    adusque principia Carmanorum,

    Amm. 23, 6, 74.—
    II.
    In partic.
    A.
    Plur., beginnings, foundations, principles, elements (class.):

    bene provisa et diligenter explorata principia ponantur,

    Cic. Leg. 1, 13, 37:

    juris,

    id. ib. 1, 6, 18:

    naturae,

    id. Off. 3, 12, 52;

    for which: principia naturalia,

    id. Fin. 3, 5, 17; cf. id. ib. 2, 11, 35:

    principia rerum, ex quibus omnia constant,

    first principles, elements, id. Ac. 2, 36, 117.—

    Prov.: obsta principiis (cf. the French: ce n'est que le premier pas qui coute),

    Ov. R. Am. 91.—
    B.
    That makes a beginning, that votes first: tribus principium fuit, pro tribu Q. Fabius primus scivit, Lex Thoria, Rudorff. p. 142; Lex Appar. ap. Haubold, Moment. Leg. p. 85; Plebissc. ap. Front. Aquaed. 129:

    Faucia curia fuit principium,

    was the first to vote, Liv. 9, 38 fin.
    2.
    In gen., a beginner, originator, founder, ancestor ( poet.):

    Graecia principium moris fuit,

    Ov. F. 2, 37:

    mihi Belus avorum Principium,

    ancestor, progenitor, Sil. 15, 748.—Here, too, prob. belongs PRINCIPIA SACRA, Æneas and [p. 1446] his successors in Lavinium, ancestors whom the Latins and Romans honored as deities, Inscr. Orell. 2276.—
    C.
    In milit. lang.: princĭpĭa, ōrum, n.
    1.
    The foremost ranks, the front line of soldiers, the front or van of an army:

    post principia,

    behind the front, Liv. 2, 65; cf.:

    hic ero post principia, inde omnibus signum dabo,

    Ter. Eun. 4, 7, 11: post principia paulatim recedunt, Sisenn. ap. Non. 135, 31: deinde ipse paulatim procedere;

    Marium post principia habere,

    Sall. J. 50, 2:

    traversis principiis, in planum deducit,

    id. ib. 49, 6:

    equites post principia collocat,

    Liv. 3, 22; Tac. H. 2, 43. —
    2.
    The staff-officers, members of the council of war (post-class.):

    mittere principia,

    Front. Strat. 2, 5, 30:

    a principiis salutari,

    Treb. Pol. Trig. Tyr. 10:

    advocatis legionum principiis et turmarum,

    Amm. 25, 5, 1; Cod. 12, 47, 1.—
    3.
    A large open space in a camp, in which were the tents of the general, lieutenants, and tribunes, together with the standards, and where speeches were made and councils held; the general's quarters:

    jura reddere in principiis,

    Liv. 28, 24:

    in principiis ac praetorio in unum sermones confundi,

    id. 7, 12:

    castrorum,

    Just. 11, 6, 6:

    in castris,

    Varr. R. R. 3, 4, 1:

    in principiis statuit tabernaculum, eoque omnes cotidie convenire (jussit), ut ibi de summis rebus consilia caperentur,

    Nep. Eum. 7, 2; Suet. Oth. 1; 6; Flor. 3, 10, 12:

    primores centurionum et paucos militum in principia vocat,

    Tac. H. 3, 13; 1, 48; Dig. 49, 16, 12; cf. Front. Strat. 4, 1, 16.—
    D.
    Precedence, preference, the first place:

    principium ergo, columenque omnium rerum preti margaritae tenent,

    Plin. 9, 35, 54, § 106. —
    E.
    Plur., selections, selected passages:

    principiorum libri circumferuntur, quia existimatur pars aliqua etiam sine ceteris esse perfecta,

    Plin. Ep. 2, 5, 12.—
    2.
    In partic., mastery, dominion (post-class.): archê, magisterium, magistratus, praesidatus, principium, Gloss. Philox.: in Graeco principii vocabulum, quod est archê, non tantum ordinativum, sed et potestativum capit principatum, Tert. adv. Hermog. 19.

    Lewis & Short latin dictionary > principia

  • 10 principium

    princĭpĭum, ii, n. [princeps], a beginning, commencement, origin (class.; syn.: primordia, initium).
    I.
    In gen.:

    origo principii nulla est: nam ex principio oriuntur omnia,

    Cic. Tusc. 1, 23, 54:

    quid est cujus principium aliquod sit, nihil sit extremum?

    id. N. D. 1, 8, 20:

    nec principium, nec finem habere,

    id. Sen. 21, 78:

    cujus criminis neque principium invenire, neque evolvere exitum possum,

    id. Cael. 23, 56:

    hic fons, hoc principium est movendi,

    id. Rep. 6, 25, 27:

    bellorum atque imperiorum,

    id. Balb. 3, 9:

    principium pontis,

    Tac. A. 1, 69:

    principio lucis,

    at daybreak, Amm. 25, 5, 1:

    in principiis dicendi,

    at the commencement of a speech, Cic. de Or. 1, 26, 121;

    so of a declaration in a lawsuit,

    Juv. 6, 245:

    suave quoddam principium dicendi,

    Amm. 30, 4, 19: principia ducere ab aliquo, to derive, deduce:

    omnium rerum magnarum principia a dis immortalibus ducuntur,

    id. Vatin. 6, 14:

    principium urbis,

    id. Off. 1, 17, 54:

    scribendi recte sapere est et principium et fons,

    Hor. A. P. 309:

    omne principium huc refer,

    id. C. 3, 6, 6:

    a Jove principium,

    Verg. E. 3, 60:

    anni,

    Liv. 1, 4:

    a sanguine Teucri Ducere principium,

    Ov. M. 13, 705:

    capessere,

    to begin, Tac. A. 15, 49.—Adverb.: principio, a principio, in principio, at or in the beginning, at first:

    principio... postea, etc.,

    Cic. Div. 2, 35, 75:

    principio generi animantium omni est a naturā tributum, ut se tueatur,

    id. Off. 1, 4, 11; id. Tusc. 2, 22, 53; id. Fin. 1, 6, 17; Ter. Eun. 5, 8, 39; id. And. 3, 3, 38; Verg. A. 6, 214; Cic. Off. 3, 5, 21; so,

    a principio: ac vellem a principio te audissem, etc.,

    id. Att. 7, 1, 2:

    dixeram a principio, de re publicā ut sileremus,

    id. Brut. 42, 157:

    in principio,

    id. de Or. 1, 48, 210:

    principio ut,

    as soon as, Plaut. Merc. prol. 40; v. Ritschl ad h. l.— Rarely of the boundaries of a country or people:

    adusque principia Carmanorum,

    Amm. 23, 6, 74.—
    II.
    In partic.
    A.
    Plur., beginnings, foundations, principles, elements (class.):

    bene provisa et diligenter explorata principia ponantur,

    Cic. Leg. 1, 13, 37:

    juris,

    id. ib. 1, 6, 18:

    naturae,

    id. Off. 3, 12, 52;

    for which: principia naturalia,

    id. Fin. 3, 5, 17; cf. id. ib. 2, 11, 35:

    principia rerum, ex quibus omnia constant,

    first principles, elements, id. Ac. 2, 36, 117.—

    Prov.: obsta principiis (cf. the French: ce n'est que le premier pas qui coute),

    Ov. R. Am. 91.—
    B.
    That makes a beginning, that votes first: tribus principium fuit, pro tribu Q. Fabius primus scivit, Lex Thoria, Rudorff. p. 142; Lex Appar. ap. Haubold, Moment. Leg. p. 85; Plebissc. ap. Front. Aquaed. 129:

    Faucia curia fuit principium,

    was the first to vote, Liv. 9, 38 fin.
    2.
    In gen., a beginner, originator, founder, ancestor ( poet.):

    Graecia principium moris fuit,

    Ov. F. 2, 37:

    mihi Belus avorum Principium,

    ancestor, progenitor, Sil. 15, 748.—Here, too, prob. belongs PRINCIPIA SACRA, Æneas and [p. 1446] his successors in Lavinium, ancestors whom the Latins and Romans honored as deities, Inscr. Orell. 2276.—
    C.
    In milit. lang.: princĭpĭa, ōrum, n.
    1.
    The foremost ranks, the front line of soldiers, the front or van of an army:

    post principia,

    behind the front, Liv. 2, 65; cf.:

    hic ero post principia, inde omnibus signum dabo,

    Ter. Eun. 4, 7, 11: post principia paulatim recedunt, Sisenn. ap. Non. 135, 31: deinde ipse paulatim procedere;

    Marium post principia habere,

    Sall. J. 50, 2:

    traversis principiis, in planum deducit,

    id. ib. 49, 6:

    equites post principia collocat,

    Liv. 3, 22; Tac. H. 2, 43. —
    2.
    The staff-officers, members of the council of war (post-class.):

    mittere principia,

    Front. Strat. 2, 5, 30:

    a principiis salutari,

    Treb. Pol. Trig. Tyr. 10:

    advocatis legionum principiis et turmarum,

    Amm. 25, 5, 1; Cod. 12, 47, 1.—
    3.
    A large open space in a camp, in which were the tents of the general, lieutenants, and tribunes, together with the standards, and where speeches were made and councils held; the general's quarters:

    jura reddere in principiis,

    Liv. 28, 24:

    in principiis ac praetorio in unum sermones confundi,

    id. 7, 12:

    castrorum,

    Just. 11, 6, 6:

    in castris,

    Varr. R. R. 3, 4, 1:

    in principiis statuit tabernaculum, eoque omnes cotidie convenire (jussit), ut ibi de summis rebus consilia caperentur,

    Nep. Eum. 7, 2; Suet. Oth. 1; 6; Flor. 3, 10, 12:

    primores centurionum et paucos militum in principia vocat,

    Tac. H. 3, 13; 1, 48; Dig. 49, 16, 12; cf. Front. Strat. 4, 1, 16.—
    D.
    Precedence, preference, the first place:

    principium ergo, columenque omnium rerum preti margaritae tenent,

    Plin. 9, 35, 54, § 106. —
    E.
    Plur., selections, selected passages:

    principiorum libri circumferuntur, quia existimatur pars aliqua etiam sine ceteris esse perfecta,

    Plin. Ep. 2, 5, 12.—
    2.
    In partic., mastery, dominion (post-class.): archê, magisterium, magistratus, praesidatus, principium, Gloss. Philox.: in Graeco principii vocabulum, quod est archê, non tantum ordinativum, sed et potestativum capit principatum, Tert. adv. Hermog. 19.

    Lewis & Short latin dictionary > principium

  • 11 tardus

    tardus, a, um, adj., slow, not swift, sluggish, tardy (freq. and class.; syn.: lentus, languidus).
    I.
    Lit., of motion or action:

    velox an tardus sit,

    Cic. Inv. 1, 24, 35:

    tardi sumus nos,

    Plaut. Poen. 3, 1, 66:

    aetate tardiores,

    id. ib. 3, 1, 6; cf. id. ib. 1 and 4:

    fatuus est, insulsus, tardus, stertit noctes et dies,

    Ter. Eun. 5, 8, 49:

    redemptor non inertiā aut inopiā tardior fuit,

    Cic. Div. 2, 21, 47:

    qualem existimas, qui in adulterio deprehenditur? tardum,

    id. de Or. 2, 68, 275:

    nemo erat adeo tardus aut fugiens laboris,

    Caes. B. C. 1, 69:

    tarda aliqua et languida pecus,

    Cic. Fin. 2, 13, 40:

    asellus,

    Verg. G. 1, 273:

    juvenci,

    id. ib. 2, 206: aves, quas Hispania tardas appellat, Graecia ôtidas, Plin. 10, 22, 29, § 56:

    Caesar ubi reliquos esse tardiores vidit,

    Caes. B. G. 2, 25:

    ad injuriam tardiores,

    Cic. Off. 1, 11, 33:

    tardior ad judicandum,

    id. Caecin. 4, 9:

    ad deponendum imperium,

    id. Rep. 2, 12, 23:

    ad discedendum,

    id. Att. 9, 13, 4; cf.:

    Bibulus in decedendo erit, ut audio, tardior,

    id. ib. 7, 3, 5:

    proci loripedes, tardissimi,

    Plaut. Poen. 3, 1, 7:

    Apollo,

    i. e. unpropitious, Prop. 1, 8, 41. —
    b.
    Of things concr. and abstr.:

    tardiores tibicinis modi et cantus remissiores,

    Cic. de Or. 1, 60, 254:

    omnia tarda et spissa,

    id. Att. 10, 18, 2:

    fumus,

    Verg. A. 5, 682:

    frumenti tarda subvectio,

    Liv. 44, 8, 1:

    poena tardior,

    Cic. Caecin. 3, 7; Quint. 7, 2, 42:

    portenta deum tarda et sera nimis, Cic. poët. Div. 2, 30, 64: sic mihi tarda fluunt tempora,

    Hor. Ep. 1, 1, 23:

    noctes,

    coming on late, Verg. G. 2, 482:

    tardiora fata,

    Hor. Epod. 17, 62:

    anne novum tardis sidus te mensibus addas,

    i. e. to the long summer months, Verg. G. 1, 32:

    nox,

    Ov. P. 2, 4, 26:

    tarda Genua labant,

    Verg. A. 5, 432:

    podagra,

    i. e. that makes one move slowly, Hor. S. 1, 9, 32:

    senectus,

    id. ib. 2, 2, 88; Tib. 2, 2, 19; cf.

    passus,

    Ov. M. 10, 49:

    abdomen,

    Juv. 4, 107:

    onus,

    Sen. Phoen. 568:

    sapor,

    i. e. that lingers long on the palate, Verg. G. 2, 126:

    lingua,

    Sen. Oedip. 293.— Poet., with gen.:

    tardus fugae,

    delaying his flight, Val. Fl. 3, 547; and with inf.:

    nectere tectos Numquam tarda dolos,

    Sil. 3, 234. —
    II.
    Trop., slow of apprehension, dull, heavy, stupid.
    A.
    In gen.: Ch. Prorsum nihil intellego. Sy. Hui, tardus es, Ter. Heaut. 4, 5, 28:

    sensus hebetes et tardi,

    Cic. Ac. 1, 8, 31:

    nimis indociles tardique,

    id. N. D. 1, 5, 12:

    si qui forte sit tardior,

    id. de Or. 1, 28, 127:

    tardi ingenii est, rivulos consectari, fontes rerum non videre,

    id. ib. 2, 27, 117:

    tardo ingenio esse,

    id. Agr. 3, 2, 6:

    mentes,

    id. Tusc. 5, 24, 68:

    ingenium,

    Quint. 1, 3, 2.—
    B.
    In partic., of speech or of a speaker, slow, not rapid, measured, deliberate:

    in utroque genere dicendi principia tarda sunt,

    Cic. de Or. 2, 53, 213:

    stilus,

    Quint. 10, 3, 5:

    tardior pronuntiatio,

    id. 10, 7, 22:

    tarda et supina compositio,

    id. 9, 4, 137:

    tardus in cogitando,

    Cic. Brut. 59, 216:

    Lentulus non tardus sententiis,

    id. ib. 70, 247.—Hence, adv.: tardē.
    A.
    Slowly, tardily:

    tarde percipere (opp. celeriter arripere),

    Cic. Rosc. Com. 11, 31; Plaut. Pers. 5, 1, 20; id. Ps. 4, 3, 15; Cic. Fam. 14, 5, 1; id. Att. 3, 7, 3; 5, 15, 3; 11, 22, 2; id. Mil. 20, 54; Verg. G. 2, 3. — Comp.:

    tardius moveri,

    Cic. N. D. 2, 20, 51; id. Tusc. 1, 31, 75; 4, 14, 32; id. Prov. Cons. 14, 35; Caes. B. G. 4, 23; id. B. C. 3, 28 al.— Sup.:

    tardissime judicare,

    Cic. Caecin. 2, 7. —
    B.
    Late, not in time, not early, Pall. 11, 14, 3.— Sup.:

    tardissime,

    at latest, Plin. 18, 7, 10, §§ 51 and 56: quam tardissime, as late as possible, Asin. Poll. ap. Cic. Fam. 10, 33, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > tardus

  • 12 praedō

        praedō ōnis, m    [praeda], one that makes booty, a plunderer, robber: urbes praedonibus patefactae: praedones latronesque, Cs.: maritimus, a pirate, N.: perfidus, V.: digna praedone marito, i. e. who had stolen her, O.: alibi praedo, alibi praedae vindex, cadit, L.
    * * *
    I
    praedare, praedavi, praedatus V TRANS
    pillage, despoil, plunder; rob/ravish/take; acquire loot (robbery/war); catch
    II
    robber, thief; pirate (if at sea)

    Latin-English dictionary > praedō

  • 13 rebellis

        rebellis is, adj.    [re+bellum], that makes war afresh, insurgent, rebellious: Aeneadae, V.: Numidae, O.: regio, Cu.: rebellis Amor, O.— Plur m. as subst, rebels, Ta.
    * * *
    I
    insurgent, rebel
    II
    rebellis, rebelle ADJ
    insurgent, rebellious

    Latin-English dictionary > rebellis

  • 14 salūtātrīx

        salūtātrīx īcis, f    [salutator], that makes complimentary visits: turba, of morning callers, Iu.

    Latin-English dictionary > salūtātrīx

  • 15 calumniosus

    I
    calumniosa, calumniosum ADJ
    that makes false/groundless accusations; marked by misinterpretations, false
    II
    person convicted of making false/groundless accusations/information

    Latin-English dictionary > calumniosus

  • 16 complanator

    thing/one that makes smooth/level; (toothpaste)

    Latin-English dictionary > complanator

  • 17 conplanator

    thing/one that makes smooth/level; (toothpaste)

    Latin-English dictionary > conplanator

  • 18 desolatorius

    desolatoria, desolatorium ADJ
    that makes lonely/desolate

    Latin-English dictionary > desolatorius

  • 19 similaginarius

    similaginaria, similaginarium ADJ
    that makes/deals in similago (flour from triticum; finest wheat flour L+S)

    Latin-English dictionary > similaginarius

  • 20 similagineus

    similaginea, similagineum ADJ
    that makes/deals in similago (flour from triticum; finest wheat flour L+S)

    Latin-English dictionary > similagineus

См. также в других словарях:

  • that makes two of us — (informal) The same thing applies to me • • • Main Entry: ↑two * * * that makes two of us informal phrase used for telling someone that you are in the same situation as they are ‘I’ve got no money left.’ ‘Well, that makes two of us.’ Thesaurus:… …   Useful english dictionary

  • that makes two of us — A speaker says that makes two of us to indicate agreement with what another speaker just said. For example, I can say, I wish I would win the lottery. A listener who says That makes two of us is indicating the he or she wants to win the lottery,… …   The small dictionary of idiomes

  • That makes two of us. — something that you say in order to tell someone that you are in the same unpleasant situation, or have the same negative feelings as them. I found his talk really boring. That makes two of us! …   New idioms dictionary

  • that makes two of us — informal used for telling someone that you are in the same situation as they are I ve got no money left. Well, that makes two of us …   English dictionary

  • That makes two of us! — Informal way to say, I am in agreement with what you arc saying or doing. * /So you voted for Senator Aldridge? So did I that makes two of us./ …   Dictionary of American idioms

  • That makes two of us! — Informal way to say, I am in agreement with what you arc saying or doing. * /So you voted for Senator Aldridge? So did I that makes two of us./ …   Dictionary of American idioms

  • that\ makes\ two\ of\ us! — Informal way to say, I am in agreement with what you are saying or doing. So you voted for Senator Aldridge? So did I that makes two of us …   Словарь американских идиом

  • that makes two of us! —    This expression indicates agreement with what has just been said.     I found his speech rather boring. That makes two of us! …   English Idioms & idiomatic expressions

  • that makes two of us — informal that is true of me also. → two …   English new terms dictionary

  • It's My Own Cheating Heart That Makes Me Cry — Infobox Single Name = It s My Own Cheating Heart That Makes Me Cry Cover size = Border = Caption = Artist = Glasvegas Album = A side = B side = Be My Baby Released = February 7, 2008 Format = Download, 7 , promo CD Recorded = Central Sound… …   Wikipedia

  • Just What Is It that Makes Today's Homes So Different, So Appealing? — Infobox Painting| backcolor=#FBF5DF painting alignment=right image size=230px title=Just What Is It that Makes Today s Homes So Different, So Appealing? artist= Richard Hamilton year=1956 type=Collage height=26 width=24.8 height inch=10.25 width… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»